بسم الله الرحمن الرحیم

حسين(علیه السلام)حقيقت اشك و ناله و نوحه است
حضرت علي بن الحسين حضرت امام سجاد (علیه السلام)، در طول حيات مباركشان، پس از شهادت پدر، روزگار را در حزن و اندوه و اشك مي گذراندند. روزها روزه دار شب ها به نماز قيام مي كردند، و چون افطار مي نمودند، طعام شان، با اشك آن حضرت ممزوج مي گشت، و به افراد خود، كه او را در خوردن طعام و آب ترغيب مي كردند مي فرمود: فرزند رسول خدا(صلی الله علیه و آله)تشنه و گرسنه به شهادت رسيد و اين جمله را كراراً و با اشك، تكرار مي كرد، بطوريكه آب و غذاي آن حضرت، به اشك مباركشان ممزوج مي گشت و اين چنين بود، تا دعوت حق را لبيك گفتند.

محمود بن لُبید گوید : پس از آنکه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به شهادت رسیدند، فاطمه سلام الله علیها بر سر مزار شهیدان و از جمله حضرت حمزه رفته بود. حضرت را دیدم که آنجا نشسته وگریه می کند. چیزی نگفتم تا اینکه ساکت شد. جلو رفته سلام دادم و گفتم: ای بانوی زنان جهان! به خدا سوگند رگهای قلبم از گریه شما پاره شد. فرمود: ای ابوعمر گریه شایسته و سزاوار من است. من به مصیبت فقدان بهترین پدران، که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم باشد، گرفتار شده ام. ای وای! که چقدر مشتاق دیدار رسول خدایم. بعد این شعر را سرود:

آنگاه که کسی می میرد، از او کمتر یاد می شود. ولی به خدا سوگند که یاد پدر من از
هنگام مرگش بیشتر شده است .

«...موضوع شگفت انگیزتر و مصیبت هولناک تر، پس از انکار حق تو، غصب فدک بود از صدیقه طاهره، حضرت زهرا سرور زنان( علیها السلام). پس از آنکه گواهی تو و دو بزرگوار از نسل تو و عترت مصطفی(صلی الله علیه وآله) را رد کردند. در حالی که خدای متعال درجه شما را بالا برد و منزلت شما را بر امّت برتری داد، و فضیلت شما را آشکار کرد و از آلودگی زدود و پاک و پاکیزه نمو...»

"بسم الله الرحمن الرحیم"

مهدیا ای داغ دیده روی داغ
خیز و گیر از تربت مادر سراغ
خیز و خاک از قبر بابا پاک کن
خاک، پاک از دشمن سفاک کن
جای دارد گر بمیرم زین الم
شد خرابه صحن و سرداب و حرم

در این مقاله برآنیم تا با سیری در گزارشهای رسیده از حضرات معصومین علیهم السلام دریابیم که ایشان در مواجهه با شهادت امام حسین علیه السلام و برپاداشتن عزای آن حضرت چه گفتند و به چه شکل عمل کردند.

روز عرفه چنان اهمیت دارد که با شب قدر برابرى مى‌کند.
امام صادق(علیه السلام) فرمود: اگر شخصى گناهکار نتواند در شب‌هاى با برکت ماه رمضان بویژه شب‌هاى قدر، خود را معرض نسیم رحمت الهى قرار دهد و آمرزیده شود، او تا سال آینده بخشوده نمى‌شود مگر اینکه عرفه را درک کند و از امتیازات آن روز بهره‌ گیرد.اساسا برخى از گناهان جز در روز عرفه و در منطقه عرفات در جاى دیگر قابل بخشش نیست

از جمله ليالى شريفه شب عيد فطر مي باشد و درفضيلت و ثواب عبادت و احياى آن احاديث ‏بسيار وارد شده و روايت‏ شده است كه آن شب كمتراز شب قدر نيست . براي درک اين شب عزيز انجام اعمالي از ائمه عليهم السلام به ما سفارش شده است :

امام صادق علیه السلام فرمودند:
اللیلة فاطمة و القدر الله . فمن عرف فاطمة ، فقد عرف لیلة القدر .
راستی بین ساحت وجودی حضرت فاطمه سلام الله علیها و حقیقت شب قدر چه رابطه ای است که امام صادق علیه السلام معرفت شب قدر را متوقف بر شناخت حضرت فاطمه سلام الله علیها می دانند؟
و سئوال دیگر اینکه : آیا اساسا می توان به شناخت این دو حقیقت وجودی به کنهه پی برد یا اینکه شناخت ان دو، تعلیق به محال است ؟

سلام بر تو ای محرم ای ماه حماسه ای ماه عزت ای ماه فداکاری
تو بودی که حق، برای همیشه باطل را محکوم کرد و داغ ننگ و ذلت را بر پیشانی او کوبید.

تو رونق دینی هستی که خدای عالی اعلی به آن راضی شد، اسلام را تو زنده نگه داشته ای. تو جان ها را به جوشش در می آورری، تو قلب تپنده عشاقی ... تو غوغایی، معراج الاولیایی

خواص در یک جامعه به کسانی اطلاق می شود که به واسطه تاثیری که بر مردم دارند و جز بزرگان محسوب می شوند، این شرافت به واسطه بزرگی قوم یا به واسطه گرفتن حکمی از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و یا راوی حدیث و جز صحابی یا تابعین پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و یا جز خانواده شهدا محسوب می شوند که مردم به واسطه جایگاه آنان برای ایشان احترام قایل هستند که در زیارت عاشورا از برخی از آنان تحت عنوان امت ممهد و تمهید گران و زمینه سازان از آنان یاد می شود.

آن‌چه در پی می‌آید مروری كوتاه بر چند برهه‌ی حساس و تاریخی از زندگی خواص جامعه امام حسین علیه اسلام و بررسی زندگی این افراد که اگر اینان در آن برهه حساس تاریخ تصمیم درستی می گرفتند شاید امروز تاریخ سرنوشت دیگری داشت. ولی هم اینان نقش خود را در سرنوشت تاریخ نادیده گرفتند و وظیفه خود را انجام ندادند، که باعث شد حسین بن علی علیه السلام تنها شود و به تعبیر زیارت عاشورا وتر الموتر کشته شد و در نهایت به زندگی چند نفر از خواص اهل باطل خواهیم پرداخت که این گروه در عین باطل بودن ولی در انجام نقش خود در پیش برد اهل باطل با تمام قوت کار خود را انجام دادند که انسان را یاد سخن حضرت علی علیه السلام می اندازد که کاش گروهی از شما را می دادم و یک نفر از گروه معاویه را می گرفتم چرا که آنان این گونه بر باطل خود مصرند و با تمام قوت برای آن کار می کنند و شما در مورد حق این گونه سستی و کاهلی می ورزید.