امام هادى علیه السلام پس از شهادت پدر بزرگ وار خود، در محیطى بسیار سخت و در وضع بسیار دشوار مى زیست و معاصر حكومت "متوكل" بود كه به دشمنى با امام و تعقیب یاران وى و در هم شكستن پایگاه هاى او زبان زد بود و هر روز در این پلیدی ها پیشتر مى رفت تا آن جا كه وقتی متوكل خطر بحران حكومت خویش را احساس كرد، بر آن شد تا با دو روش توامان، از بحرانى تر شدن وضع جلوگیرى كند:
1.حمله بردن به یاران امام و پایگاه هاى او و آزردن آنان و از میان برداشتن آثار شیعیان: تا بیش از پیش دچار وحشت گردند و آنان را خوار گرداند. او به این اعمال دست زد و به اندازه اى از زشت كارى پیش رفت كه قبر حضرت امام حسین علیه السلام را ویران ساخت و آثار آن را از میان برد.
