• علامه مجلسی(ره) در بحار از ابوذر حدیثی را روایت و نقل کرده است که گفت:
«اگر بدانید چقدر حزن و اندوه و الم وارد می شود بر اهل دریاها در وقت موج آنها و بر ساکنین کوه ها و تلّ ها و بیابان ها و اهل آسمان ها و از شهادت آن حضرت، هر آینه به ذات خدا قسم آن قدر می گریستید که روح های شما از بدن هایتان مفارقت کند و از گریه هلاک شوید:
«و ما من سماء یمرّ به روح الحسین الاّ فزع له سبعون الف ملک یقومون قیاماً ترعد مفاصلهم إلی یوم القیمة».
یعنی: (نبود هیچ آسمانی که بر او بگذرد روح امام حسین(ع) مگر آنکه به جزع و فزع در آید از برای او هفتاد هزار ملک که همه آنها از جاهای خود برخیزند، و مفصل های آنها می لرزد تا روز قیامت).
«و ما من سحابة ثمرّ و ترعد و تبرق إلاّ لعنت قاتله».
(و هیچ ابری نمی گذرد که از آن رعد و برق ظاهر شود مگر اینکه لعن می کند بر قاتل آن حضرت).
«و ما من یوم إلاّ و تعرض روحه علی رسول الله فلتقیان».
(و هیچ روز نمی گذرد مگر آنکه عرضه می شود روح آن حضرت بر رسول خدا(ص) و یکدیگر را ملاقات می کنند)».(
کامل الزیارات، ص 73؛ بحارالأنوار، ج 45، ص 219)
• شخصی (از مخالفان و دشمنان)، از کنار امام علی(ع) عبور می‌کرد؛ ایشان را مخاطب قرار داده و این آیه قرآن را خواند: «فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ» (بیان این آیه در این موقعیت برای اهانت به آن امام گفته شده بود)
در همین هنگام امام حسین(ع) از آنجا عبور می‌کرد که حضرت علی(ع) به ایشان اشاره کرد و فرمود: «اما این شخص همان است که آسمان و زمین بر او گریه خواهند کرد». و سپس ادامه دادند: «آسمان و زمین بر هیچ‌کس گریه نکرد، مگر برای دو شخص یکی یحیی بن زکریا و دیگری فرزندم حسین(ع)».[
قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق، مصحح، موسوی جزائری، سید طیب، ج 2، ص 291، دار الکتاب، قم، چاپ سوم، 1404ق.]• سعد اسكاف روایت كرده كه امام باقر(علیه السلام) فرمود: كشنده حضرت یحیى بن زكریا زنازاده بود، و كشنده حسین بن على علیهماالسلام نیز زنازاده بود، و آسمان سرخ نشد مگر براى آن دو .
ارشاد، ترجمه رسولى محلاتى، ج2، ص: 135، ناشر: اسلامیه
• امام باقر(ع) در مورد آیه: «فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ» فرمودند:" لم تبک السماء على أحد قبل قتل یحیى بن زکریا حتى قتل الحسین ع فبکت علیه" : «آسمان و زمین تا قبل از مرگ یحیی بن زکریا بر کسی گریه نکرد تا اینکه حسین(ع) کشته شد و بر او نیز گریه کرد».[
قطب الدین راوندی، سعید بن هبة الله، قصص الأنبیاء(ع)، محقق، مصحح، عرفانیان یزدی، غلامرضا، ص 221، مرکز پژوهش‌های اسلامی، مشهد، چاپ اول، 1409ق]
• در برخی از روایات اهل سنت از برخی صحابه چنین نقل شده است:
«از زمانی که دنیا به وجود آمد، آسمان بر کسی گریه نکرد مگر بر دو شخص. شخصی به صحابی پیامبر گفت: مگر این‌گونه نیست که آسمان و زمین بر مؤمن [فوت شده] گریه می‌کند؟ صحابی گفت: همان مقام متعلق به مؤمن بر او گریه می‌کند؛ آنجا که عمل او بالا می‌رود [اما گریه بر آن دو این‌گونه نبوده و تنها منحصر به موضع خاصی نیست]». [
الدر المنثور فی تفسیر المأثور، ج 6، ص 31]
• البته در برخی از منابع اهل سنت و شیعه، روایاتی وجود دارد که در آن بیان شده آسمان و زمین بر افرادی غیر از یحیی(ع) و امام حسین(ع) نیز گریه می‌کند:
«همانا شخص عالِم، زمانی که فوت کند، آسمان و زمین چهل روز برای آن گریه می‌کنند».[ الدر المنثور فی تفسیر المأثور، ج 6، ص 30.] شبیه همین روایت در مورد مؤمن نیز ذکر شده که البته در آن تنها گریه زمین ذکر شده است. در روایت دیگری به نقل از پیامبر اکرم(ص) این‌گونه آمده است: «هیچ مؤمنی نیست مگر اینکه برای او دو دروازه [در آسمان] وجود دارد؛ از یکی عمل او به بالا می‌رود و از دیگری رزق و روزی او پایین می‌آید؛ زمانی که مؤمن می‌میرد این دو برای او گریه می‌کنند».[
طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، بلاغی، محمد جواد، ج 9، ص 98، ناصر خسرو، تهران، چاپ سوم، 1372ش]
اما این روایات با انحصار گریه برای حضرت یحیی و امام حسین(ع) -که در روایات دیگر ذکر شده است- منافات ندارد؛ زیرا می‌توان گریه آسمان و زمین در مورد شهادت امام حسین(ع) و یحیى بن زکریا را دارای جنبه عمومى دانست که در تمام آسمان‌ها صورت می‌گیرد، و آنچه در روایت اخیر و در مورد مؤمنان و علما ذکر شده را دارای جنبه موضعى دانست؛[
تفسیر ن1مونه، ج 21، ص 80] بدین صورت که تنها همان دو موضع مذکور در روایت (دروازه‌ای که اعمال شخص از آن بالا می‌رود و دروازه‌ای که رزق او از آن پایین می‌آید) برای او گریه می‌کنند. این تنافی ظاهری و نوع جمع آنها
• ابن قولویه در کتاب كامل الزیارات در باب بیست و ششم - گریستن تمام مخلوقات بر حضرت حسین بن على علیهماالسلام- به سندش از زراره نقل نموده كه وى گفت: امام صادق علیه السلام فرمودند: اى زراره آسمان تا چهل روز بر حسین بن على علیهماالسّلام خون بارید و زمین تا چهل روز تار و تاریك بود و خورشید تا چهل روز گرفته و نورش سرخ بود و ...
كامل الزیارات، ترجمه ذهنى تهرانى، حدیث 6، ص 258، انتشارات پیام حق
----------------------------------
پدید آورندگان :
- گروه تحقیق سروش بیداری غدیر خم
- علی آقاجانی
