بود حمد مخصوص ذاتی چنین
که او راست اوصاف ذاتی قرین
همش در توحد کمال علو
همش در تفرد کمال دنو
جلیل است در عزت و شان خویش
بزرگ است ذاتش در ارکان خویش
به اشیا محیط است و در عین حال
بود در مکان خود آن بیمثال

اختر طوسى، ميرزا غلامحسين (1268ـ1334ق):

در قصيده بلندى گويد:

وامق يزدى، ميرزا محمد على (م1255ق):

شد عيد غدير خم، اى ساقى گلرخسار
شكرانه اين نعمت، خشت از سر خم بردار

روزى است كه از داور، شد حكم به پيغمبر
تا خود به سر منبر، بى پرده كند اظهار

جيحون يزدى، ميرزا محمّد (م1301ق):

در قصيده اى به مطلع:

مست از غديرخم نگر مهر و مه و ارض و سما
آرى مجو هوشى دگر چون شد سقايت با خدا

مى، وحى و خمّش عقل كل، پر زو غدير از بوى گل
بخشنده سلطان رُسل، نوشنده شاه اوليا

چون شد على بر انس و جان مولاى پيدا و نهان
مقصود ايزد شد عيان ز ارسال خيل انبيا

شمس الشعراء ميرزا محمّد على سروش اصفهانى (1228ـ1285ق):

از سروش اصفهانى آثار زيادى در مدح و مناقب و مراثى اهل بيت(علیهم السلام) به يادگار مانده است؛ مثل: "زينة المدايح"، "روضة الاسرار" (مانند "زبدة الاسرار" صفى و "گنجينة الاسرار" عمان سامانى) و ديوان اشعار كه چاپ شده است. سروش اصفهانى در ده ها مورد از غديرخم ياد كرده است كه تنها به نقل بخشى از يكى بسنده مى شود:

قاآنى شيرازى (1222ـ1270ق):

قاآنى شيرازى چندين غديريّه دارد كه در يكى از آن ها گويد:

گفت كه فردا مگر نه عيد غدير است
عيدى بادش چو بوى عود معطّر

در به چنين روزى از جهاز هيوبان
ساخت نشستنگهى رسول مطهّر

وصال شيرازى(1197ـ1262ق):
وصال شيرازى نزدیک به بيست مورد از غديرخم ياد كرده و غديريه هاى بلند و بالايى سروده است كه نقل همه در مجال اين مقال نمى گنجد.(1)