انتخاب منطقة “غدير” از چند جهت قابل توجّه است:

نخست از آن رو كه در راه بازگشت از مكّه، نزديك دو راهيِ جدا شدن كاروان ها و تقاطع مسيرهاست.

ديگر آن كه در آينده، كاروان هاي حج، در راهِ رفت و برگشت، با رسيدن به وادي غدير و نماز در مسجد پيامبر صلي‌الله عليه و آله، با اين جاي گاه تجديد خاطره و بيعت تازه خواهند كرد تا ياد آن در دل‌ها احيا گردد.

سوم اين كه “غدير” محلّي بسيار مناسب براي برنامة سه روزة پيامبر صلي الله عليه و آله و ايراد خطبه براي آن جمعيّت انبوه بود. منطقة “غديرخم” بياباني باز و وسيع در مسير سيلاب وادي “جُحفه” است. اين سيلاب از مشرق به مغرب جاري مي‌شود و پس از عبور از غدير به جحفه مي‌رسد و سپس تا درياي سرخ ادامه پيدا مي‌كند و سيل‌هاي ساليانه را به دريا مي‌ريزد.

در اين مسير آب‌گيرهاي طبيعي به وجود آمده است كه پس از عبور سيل، آب‌هاي باقيمانده در آن جمع و در طول سال به عنوان ذخاير آبي شناخته مي‌شوند و به آن ها اصطلاحا “غدير” مي‌گويند. در مناطق مختلف غديرهاي زيادي در مسير سيل‌ها وجود دارد كه با نام‌گذاري از يك ديگر شناخته مي‌شدند. اين غدير هم براي شناخته شدن از غديرهاي ديگر به “غديرخم” نام‌ بردار است. كنار اين آب‌گير، پنج درخت سرسبز و كهن سال از نوع “سَمُر” شبيه درخت چنار وجود دارد كه درختي خاصّ صحراهاست. اين پنج درخت، سايباني دل‌ پذير براي مسافران خسته‌اند.

در نتيجه، اين بيابان وسيع به عنوان مكاني مناسب براي مراسم سه روزة غدير انتخاب مي‌گردد و جاي گاه سخن راني زير همان درختان در نظر گرفته مي‌شود كه هم مشرف بر بيابان و محلّ تجمّع مخاطبان است و هم سايبان مناسبي براي ايراد خطابه.