از این رو، بارها رنج و مشقت‏ سفر را به جان می‏خرند و به زیارت قبور آنان مشرف می‏شوند و به پیمان و عهد قلبی و درونی که با پیامبران و امامان خویش بسته‏اند، عمل می‏کنند. امام علی بن موسی الرضا(علیه‎السلام) می‏فرماید: «ان لکل امام عهدا فی عنق اولیائه و شیعته و ان من تمام الوفاء بالعهد و حسن الاداء زیارة قبورهم فمن زارهم رغبة فی زیارتهم و تصدیقا بما رغبوا فیه کان ائمتهم شفعاءهم یوم القیامة(2)؛ همانا برای هر امامی عهد و پیمانی است ‏بر عهده پیروان و شیعیانشان و وفای کامل به این عهد و ادا نمودن آن به وجه نیکو در گروی زیارت قبور آنان است، پس هر کس از روی رغبت و میل به زیارت آنان و برای تصدیق آنچه که آنها در آن رغبت داشتند، آنان را زیارت کند، امامان و پیشوایانشان در روز
قیامت ‏شفیع آنان خواهند بود.»

همچنین رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) می‏فرمایند: «من اتانی زائرا کنت ‏شفیعه یوم القیامة(3)؛ هر کس به زیارت من بیاید در روز قیامت ‏شفیع او خواهم بود.» زیارت در واقع، تجدید عهد و پیوند زدن قلب و روح به انسان‎هایی است که خلیفة الله حقیقی در زمین هستند؛ کسانی که به حقیقت ندای «انی جاعل فی الارض خلیفة‏»(4) را جامه عمل پوشانیده‏اند، و سفره جود و کرمشان برای عموم مردم گسترده و باب لطف و رحمتشان بر همگان گشوده است؛ انسان‎هایی که در وصف آنان گفته می‏شود: «السلام علی ائمة الهدی و مصابیح الدجی و اعلام التقی و ذوی النهی(5)؛ سلام بر امامان هدایت، و روشنگران تاریکی، و نشانه‏های تقوا و پرهیزگاری، و صاحبان عقل.»

پی‎نوشت‎ها:

1- مائده/35 .

2- بحارالانوار، مجلسی، موسسة الوفاء، ج‏97، ص‏116 .

3- همان، ص 142 .

4- بقرة/30 .

5- تهذیب الاحکام، ج‏6، ص‏96، ح‏1 (زیارت جامعه) .

منبع: گروه دین و اندیشه تبیان، هدهدی .