چون نماز میت خوانده شد، ولىّ میت به امام عرض كرد: برگردید خدا شما را رحمت كند، كه آمدن، شما را ناراحت مى‏ كند، امام برگشت، من به او گفتم: صاحب جنازه اجازه دادند برگردید، من هم با شما كار خصوصى دارم، فرمود: به راهت ادامه‏ بده ما با اجازه او نیامده‏ ایم تا با اجازه او برگردیم. بلكه از این عمل خواسته‏ ایم به اجر و فضل خدا برسیم، انسان هر قدر پشت سر جنازه باشد همان قدر اجر مى‏ برد. *

عطا بن ابى رباح از آخوندهاى دربارى بود كه بنى امیه بسیار تعظیمش مى‏ كردند، حتى در میان مردم جار مى‏ زدند: كسى جز عطا حق فتوا دادن ندارد اگر او نباشد عبدالله بن ابى نجیح فتوا خواهد داد، عطا یك چشم، پهن بینى، و بسیار سیاه رنگ بود چنان كه ابن جوزى در تاریخش گفته است (مرآت العقول) یعنى ظاهرش مثل باطنش چركین و تنفر آور بود. این گونه ناكسان بودند كه خانه‏ هاى وحى را به صورت خرابه‏ ها در آورده و مردم را از سعادت باز داشتند و با روسیاهى خداى خویش را ملاقات كردند.

این مطلب نیز قابل دقت است كه منصور خلیفه ستم گر عباسى مالك بن انس را در مكه ملاقات كرد، و از او در بسیارى از مسایل سوال هاى و از فشارى كه عامل مدینه به او وارد آورده بود، اعتذار نمود و گفت: كتابى بنویس كه مردم را وادار به عمل به آن كنم، تا نظام واحد شریعتى به وجود آید و همه بر یك مفتى گرد آیند، ولى به شرط آن كه از على بن ابى طالب در آن كتاب چیزى نقل نكنى، مالك به شرط او عمل كرد و در «موطّأ» چیزى از على (علیه السلام) نقل نكرد. (الامام الصادق و المذاهب الاربعه: ج 2 ص 555).

در این كتاب كه شامل هزار و هفت صد و بیست حدیث است، از عبدالله بن عمر صد و پنج حدیث، از ابن شهاب زهرى صد و پانزده حدیث، از ابوهریره پنجاه حدیث، از عایشه چهل و هشت حدیث و از على بن ابى طالب (علیه السلام) تنها پانزده حدیث نقل شده و از حضرت فاطمه و حسنین علیهما السلام حتى یك حدیث هم نقل نشده است.

==================================================
منابع

كافى: ج 3 ص 171 - 172.

سایت: تیبان