1-آغاز امامت حضرت ولیعصر علیه السلام
پس از شهادت امام حسن عسکری علیه السلام در هشتم ربیع الاول سال 260 هجری قمری حضرت بقیة الله الاعظم علیه السلام بر مسند امامت تکیه زدند. آری، نهم ربیع الاول مصادف با آغاز امامت موعودی است که چشم همه عاشقان و شیفتگان عدالت و انسانیت به راه اوست. او خواهد آمد تا جهان را از عدل و داد پر کند همانگونه که از ظلم و جور پر شده است.

بر اساس روایات مشهور امام حسن عسکری علیه السلام پس از 28 سال عمر با برکت در هشتم ربیع الاول سال 260هجری قمری در شهر سامرا به دست معتمد عباسی مسموم و به شهادت رسیدند(1). فضائل اخلاقی و کمالات معنوی آن بزرگوار موجب شده بود نه تنها شیعیان و پیروان ان حضرت بلکه عموم مسلمانان و حتی دشمنان ایشان نیز به عظمت ایشان اعتراف نمایند.

1- هجوم به خانه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها
همانگونه که در وقایع روز نخست ماه ربیع الاول گذشت هنوز مراسم تدفین پیکر مطهر پیامبر گرامی اسلام تمام نشده بود که جماعتی از انصار و مهاجرین در سقیفه بنی ساعده جمع شدند و بر سر جانشینی آن حضرت به نزاع پرداختند که در نهایت با نیرنگ و نقشه ای حساب شده و از پیش طراحی شده ابوبکر بر مسند خلافت نشست و به هر شکلی از مردم بیعت گرفته شد.
بدین شکل سنگ بنای غصب خلافت گذاشته شد و مسندی که مخصوص انبیاء و اولیای خدا بوده و حق مسلم معصومین علیهم السلام به شمار می رفت توسط کسانی که جز به طمع دنیا و حب ریاست و مقام ایمان نیاورده بودند ظالمانه غصب شد.

پس از سه شبانه روز خارج شدن پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم از غار ثور

در سوم ربیع الاول سال 64 هجری قمری سپاهیان شام به فرماندهی حصین بن نمیر شهر مکه معظمه را محاصره کردند و با منجنیق هایی که در بلندی های بیرون شهر نصب کرده بودند آن را هدف قرار دادند و حتی مسجد الحرام و کعبه را نیز سنگباران و سپس به آتش کشیدند.

1- هجرت پیامبر اکرم از مکه به مدینه (مبدا تاریخ اسلام)
پس از آنکه کفار قریش از جریان بیعت دوم پیامبر آگاه شدند در صدد کشتن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله برآمدند و برای انجام دادن این توطئه پیشنهاد ابوجهل مورد موافقت همه سران قریش قرار گرفت.

به همین دلیل از هر یک از طوائف قریش جوانی جنگ جو و دلیر برای این کار انتخاب شد تا آنها شبانه به خانه رسول خدا هجوم برده و به صورت دسته جمعی آن حضرت را به قتل برسانند. خداوند به وسیله ملک وحی جبرئیل پیامبر را از این توطئه آگاه کرد و به او دستور داد تا شبانه مکه را به قصد مدینه ترک کنند. این واقعه در اول ربیع الاول سال سیزدهم بعثت اتفاق افتاد و بعدها به پیشنهاد امیرالمومنین علیه السلام واقعه هجرت پیامبر از مکه به مدینه مبدا تاریخ اسلام قرار گرفت.(1)

در این ماه در سال 71 هجری ابراهیم پسر مالک اشتر نخعی به شهادت رسید.

حضرت سید محمد فرزند امام هادی(علیه السلام) در سال 252 هجری در سامرا از دنیا رفت. (1) آن حضرت را ابو جعفر، ابو علی و سید محمد بعاج نیز می گفتند. (2)

در این روز جناب عبدالمطلب نور چشم خود پیامبر(صلی الله علیه و آله) را در اطراف کعبه طواف داد و آن حضرت را برای شیر دادن به حلیمه سعدیه سپرد.

در این روز و در سال 116 هجری جناب ابوالحسن سلطان علی فرزند امام باقر(علیه السلام) در اردهال کاشان به شهادت رسید. عده ای از دوستان اهل بیت(علیه السلام) از اهالی چهل حصاران و فین کاشان نامه ای خدمت امام باقر(علیه السلام) نوشتند که چون ما از محضر شما دور هستیم، یکی از آقا زادگان خود را برای راهنمایی و تربیت ما و تعلیم احکام به جانب ما بفرستید.

آن حضرت فرزند بزرگ وار خود، جناب علی بن محمد(علیه السلام) را با رسولان فرستاده و روانه کاشان کردند و اسباب سفر آن حضرت را برادرش امام صادق(علیه السلام) فراهم نمودند.

در شب سه سنبه 22 جمادی الثانی در سال 13 هجری عبدالله بن عثمان معروف به ابوبکر بن ابی قحافه در سن 67 سالگی از این جهان به سوی سزای اعمالش رخت بر بست. به قولی مرگ ابوبکر(لعنه الله علیه) در 27 جمادی الثانی بوده است.(1)

جناب ام کلثوم (علیها سلام) چهار ماه پس از بازگشت از کربلا به مدینه از دنیا رفتند. پدرشان مولی الموحدین امیرالمومنین(علیه السلام) و مادرشان حضرت زهرای مرضیه بودند.

صاحب ریاحین الشریعه به نقل از اعیان الشیعه می فرماید: امیرالمومنین(علیه السلام) آن مخدره را به عون بن جعفر طیار تزویج نمودند.