کلینی در کتاب کافی از حفض نقل می کند که گفت:
امام صادق علیه السلام غلامی از غلامانش را برای کاری فرستادند چون او تاخیر کرد به دنبالش رفتند و او را پیدا کردند که در محلی خوابیده بود، بالای سرش نشستند و او را باد زدند تا آن که بیدار شد.

امام صادق علیه السلام به او فرمود :

یا فلان؛ والله ما ذلک لک تنام اللیل و النهار ؟ لک اللیل و لنا منک النهار.

فلانی، به خدا قسم حقّ تو نیست که روز و شب هر دو بخوابی، بلکه باید تقسیم کنی، شب از آنِ تو که استراحت کنی و بخوابی، روز از آنِ ما که خدمت کنی و به کار بپردازی.

منبع: ترجمه القطره،ج1،ص 574،به نقل از اصول کافی.