شیخ صدوق رحمه الله در کتاب ثواب الاعمال از ابوبصیر نقل کرده است که گفت: بعد از وفات امام صادق علیه السلام خدمت" اُمّ حمیده "مشرف شدم تا او را تسلیت بگویم، پس از آن که مدتی گریه کرد و من به خاطر گریه ی او گریستم فرمود:

ای ابو محمد! اگر امام صادق علیه السلام را در هنگام وفات می دیدی امر عجیبی از آن حضرت مشاهده می کردی، او چشمان مبارک خود را گشود و فرمود:

همه ی خویشاوندان مرا نزد من جمع کنید. بعد از آن که تمام آن ها نزد آن حضرت گرد آمدند، به ایشان نگاهی کرد و فرمود:

« إنَّ شفاعتنا لا تنال مستخفّاً بالصّلاه »

کسی که نماز را سبک شمارد به شفاعت ما نمی رسد و از آن بهره مند نمی گردد.

منبع: ترجمه القطره،ج1،ص 546، به نقل از ثواب الاعمال.