هنگامی که یزید بن معاویه در 14 ربیع الاول سال 64 به درکات جحیم شتافت و فرزندش معاویه به جای وی نشست، او پس از 40 روز در 25 ربیع الثانی بر فراز منبر رفت و خطبه خواند.

اعمال پدران خود را یاد کرد، بر جد و پدر خود لعنت کرد، از افعال ایشان تبری جست، گریه شدیدی نمود.

آن گاه خود را از خلافت خلع نمود. مروان بن حکم لعنه الله علیه از پای منبر برخواست و گفت حالا که طالب خلافت نیستی، پس امر خلافت را به سویی بیفکن. معاویه بن یزید گفت: من حلاوت خلافت را نچشیدم، چه گونه راضی شوم که اوزار آن را بچشم.
به هر صورت در خانه نشست و مشغول گریه شد، 25 یا 40 روز بعد از این واقعه فوت کرد و به قولی او را مسموم کردند. پس از او خلافت اولاد ابوسفیان تمام شد و به مروان و آل او منتقل شد.


-------------------------------------------
منبع:
کافی،ج1،ص261. تتمه المنتهی،ص72. توضیح المقاصد،ص12. فیض العلام،ص255. قلائد النحور،ج ربیع الثانی،ص262.