غدير خم
بیست و هشتم صفر مصادف با شهادت جانسوز پیامبر گرامی السلام (ص) و شهادت امام حسن مجتبّی علیه السلام
۱۳۹۲/۹/۳۰ ۲۱:۳۷ - زهرا
1-شهادت جانسوز پیامبر گرامی السلام حضرت محمّد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم:

در روز بیست و هشتم صفر سال 11 هجری قمری رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم در مدینه منوره در 63 سالگی به شهادت رسیدند و شهادت رسیدند و مسلمانان را در غم و ماتمی بزرگ فرو بردند.
شهادت حضرت ختمی مرتبت علاوه بر حدیث معروف امام رضا علیه السلام (ما منا الامسموم او مقتول) روایات ویژه ای نیز وارد شده که در این جا به آنها اشاره می شود: حفصه شنید که بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم ابی بکر و عمر خلافت را غصب خواهند کرد.

این خبر را به عایشه گفت و عایشه به ابی بکر و عمر خبر داد، آن دو به دختران خود دستور دادند تا هرچه زودتر کاری کنند که خلافت به آنها برسد. سپس توطئه کردند و تصیم گرفتند تا پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را مسموم نمایند و آن دو زن پیغمبر را مسموم و شهید کردند.(1)

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم از فعالیت هایی که برای قبضه کردن خلافت انجام می گرفت آگاه بودند، از این رو برای پیشگیری از انحراف تصمیم گرفتند سندی مکتوب را برای جانشینی خود به یادگار گذارند تا دیگر هیچ گونه بهانه ای وجود نداشته باشد و برای آخرین بار تکلیف امت خود را مشخص کنند.

آخرین فرستاده خدا صلی الله علیه و آله و سلم در آخرین لحظات عمر پر برکت خود، قلم و کاغذ طلب کردند. عمر فریاد زده و ننگ آورترین کلمه ای که می توانست بگوید بر زبانش جاری و بشر را از مسیر هدایت خویش منحرف کرد. ( دعوه ان الرجل لیهجر، حسبنا کتاب اللّه) رهایش کنید! همانا این مرد هذیان می گوید! کتاب خدا ما را بس است. (2)

در آن جمع کنار بستر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم که به اصطلاح به عیادت آمده بودند، عده ای به حمایت عمر برخاسته، گفتند :عمر راست می گوید! و عده ای دیگر با آنها مخالفت کردند. نزاع بالا گرفت و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم با آن بی شرمان فرمودند: از نزد من خارج شوید که نزاع و درگیری نزد من سزوار نیست! آیا این بود مراعات مقام کسی که قرآن درباره اش می گوید (و ماینطق عن الهوی ان هو الا وحی یوحی) پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم هرگز به هوای نفس خود سخن نمی گوید، سخن او چیزی جز وحی خدا نیست.(3)

پس از ارتحال رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در حالی که امیر المومنین علیه السلام به تدفین پیامبر مشغول بودند، عده ای از سران و سیاستمداران مهاجر وانصار در سقیفه بنی ساعده گرد هم آمده، به مجادله و منازعه پرداختند تا جانشین پیامبر را تعیین کنند.

در این معرکه عمر با زور و قلدری برای ابی بکر بیعت گرفت و منازعه را به نفع خودشان به پایان رساند. بدن مطهر حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم که عمری در راه اعتلای کلمه توحید تلاش و پیکار و در برابر انواع دشمن ها و دسیسه ها و مشرکان ایستادگی کرد به خاک سپرده شد و نزد پروردگار خویش آرام گرفت.

اما حوادث پس از رحلت ایشان و بی حرمتی به بیت وحی و به شهادت رساندن تنها دخترشان، غصب خلافت و شکافتن فرق نازنین مولای متّقیان علی علیه السلام گویی آرامش را حتی در آن عالم از حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم سلب کرد. زبانه آتش هولناکی که در کنار بستر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم افروخته شد، در خانه اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را سوزاند و باعث شد تا پهلوی سرور زنان عالم و تنها دختر او مجروح شود و فرزندی که در شکم داشت به شهادت برسد.

آتش جنگ نهروان از همان آتش سقیفه نشات گرفت و بر امیر المومنان علیه السلام تحمیل شد و در نهایت فرق همایونی حضرتش را در محراب نماز غرق در خون کرد. گمراهی امت اسلامی از کنار بستر بیماری به اوج خود رسید و همان جهل و عناد باعث شد تا فرزند نازنین، حسن بن علی علیه السلام مظلومانه به شهادت برسد. زبانه های همان آتش در روز عاشورا بر خیمه های امام حسین علیه السلام افتاد و اهل بیتش را آواره بیابان ها کرد.

این بلای هولناک امام شیعه علیه السلام را یکی پس از دیگری به شهادت رساند. و امروز اگر ما از درک حضور امام عصر علیه السلام محروم هستیم، همه از کج راهی و انحرافی است که پس از شهادت رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم در مسیر بشریت قرار گرفت.

گدازه های آتش سقیفه، وهابیت را به وجود آورد که امروز پیروان مذهب تشیع را واجب القتل و زیارت را شرک می دانند. شیعیان را از زیارت قبور امامان علیه السلام خود محروم می کنند و تخریب مزار امامان را لازم و واجب می دانند. سقیفه نشینان و در رأس آنها عمر و ابوبکر، مانع هدایت جامعه بشری به سوی کمال شدند و امروز تمامی ظلم هایی که بر بشر می رود و تمام کج روی ها بر گردن آنان است. باشد تا روز واپسین و حسابرسی اعمال که هر کس به سزای اعمال خویش خواهد رسید! (4)


2- آغاز امامت امیر المومنین علیه السلام:
اولین روز امامت حضرت امیر المومنین علیه السلام علی بن ابیطالب است و زیارت آن حضرت در این روز مستحب است.(5)


3- آغاز غصب خلافت:
اولین روز غصب ظالمانه خلافت و خانه نشین کردن امیر المومنین علیه السلام و شکستن بیعت روز غدیر توسط اهل سقیفه بنی ساعده است.(6)


4- شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام:
در چنین روزی و در سال 50 هجری قمری معاویه که وجود امام حسن علیه السلام را برای امیال خود از جمله بیعت گرفتن با یزید مانع می دید، با هم دستی جعده دختر اشعث که از سران خوارج بود، امام حسن علیه اسلام را مسموم نمود و در 47 سالگی به شهادت رساند.(7)

--------------------------------------------------------

منابع:
1-برای مطاله بیشتر رجوع کنید به تفسیر علی بن ابراهیم قمی،ج 2، صفحه 376 ، ذیل آیه 3-7 سوره نجم و تفسیر برهان ،ج 4،صفحه 352،حدیث 5، و تفسیر نور الثقلین،ج 5،صفحه 367،حدیث 3
2-تفسیر عیاشی، ج1، صفحه 200،حدیث 152
3-تفسیر صافی: ذیل آیه 145،سوره آل عمران، بحار، ج28،صفحه 20،حدیث، 2
4-صراط مستقیم،ج 3،صفحه 168، واثبات الهدی،ج1،صفحه604،و اعلام الوری،ج1،صفحه 80، و بحار،ج17،صفحه406 والخرائج و الجرائح ،ج1،صفحه27، و محاسن برقی،ج2،صفحه262،و بصائرالدرجات،صفحه503
5-بحار الانوار،ج97،صفحه384
6-تتمه المنتهی،صفحه29
7- رجوع کنید به 7 صفر، شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام:.