از مهم ترین وقایع تاریخ اسلام ، می توان به جریان صلح امام حسن مجتبی علیه السلام با معاویه اشاره نمود، صلحی که اما و اگرهای بسیاری را با خود به همراه داشته است. از جمله این که چرا امام حسن قیام نکرد؟! مگر امام مجتبی از جنگ هراس داشت. آیا امام مجتبی فردی سازش کار و امام حسین فردی ستیزه جو بوده است؟!

امـام حـسـن عـلیـه السلام در مسند خلافت قرار داشت و معاویه به عنوان یك حاكم معترض بر ضد او قیام كرد، درست بر عكس امام حسین علیه السلام كه یزید بر مسند خلافت قرار داشـت و آن حضرت معترض بود.

شاید بزرگ ترین و مهم ترین کلام رسول گرامی اسلام در مورد ایشان این کلام باشد که حسن و حسین هر دو امام هستند چه قیام کنند و چه دست از قیام بردارند و خانه نشین باشند. این گونه حضرت رسول صلی الله علیه و آله آینده را دیده بود تا گروهی به عمل امام حسن(علیه السلام) اعتراض نکنند اما باز عده ای کلام رسول خدا را فراموش کردند و چه جسارت ها که به غریب مدینه روا نداشتند و این کلمات توهین آمیز از دشمنان اهل بیت نبود بلکه از دوستان بود که این خیلی سخت تر است.

1.خدا محوری

از مهم ترین انتظاراتی كه تمام انبیا و اولیا از بندگان خدا، داشته‏ اند و دارند این است كه مردم در كارها و رفتارها خدا محور باشند و رضایت الهی و خداوندی را در تمام امور محور و اساس قرار دهند.

نخستین مظهر و نشانه ‏ی كوثر كه بر دامان پاك فاطمه‏ ی اطهر (سلام الله علیه) پا به عرصه‏ ی گیتی نهاد امام حسن علیه السلام بود. نشانه‏ ای از تجلی مقدس‏ ترین پدیده‏ای كه از خجسته‏ ترین پیوند برین انسانی، نصیب حضرت محمد صلی الله علیه و آله، علی مرتضی علیه السلام و فاطمه زهرا (سلام الله علیه) گردید. همان لولوی كه از برزخ دو اقیانوس نبوت و امامت‏ به ظهور پیوست و معجزه‏ ی بزرگ «مرج البحرین یلتقیان، بینهما برزخ لا یبغیان، یخرج منهما اللؤلوء والمرجان‏». (1) را تجسم بخشید و كلام خدا در كلمه‏ ی وجود چنین ظاهر شد.