مادر او قارحه نامی بود که قبل از همسری با یوسف بن عقیل پدر ظاهری حجاج، در منزل حارث بن کلده طبیب بود. هنگامی که حجاج به دنیا آمد، سوراخ مقعد نداشت و طبیب برای او سوراخی قرار داد. همچنین او شیر نمی خورد تا این که بز سیاهی کشتند و از خونش بر پستان مادر و به صورت حجاج مالیدند و او از روز چهارم پستان قبول کرد. به این سبب حجاج خون خوار شد و می گفت: بیشترین لذت من در ریختن خون است. این صفت از کسی که مدت حمل او دو سال و نیم بوده و بیش از ذو سال و نیم پس از مرگ پدرش به دنیا آمده بعید نیست!!(2)

تعداد کشته شدگان به دست او را به جز جنگ ها، یک صد و بیست هزار نفر نوشته اند، هنگامی که هلاک شد در زندان او پنجاه هزار مرد و هزار زن بودند که 16 هزار از آن ها برهنه و عریان بودند و قاعده آن ملعون این بود که زن و مرد و اطفال را با هم زندانی می کرد و همچنین زندان او سقف نداشت. عده زیادی از دوستان و شیعیان امیرالمومنین علیه السلام را شهید کرد، از جمله کمیل بن زیاد نخعی(3)، قنبر غلام امیرالمومنین علیه السلام، عبدالرحمن بن ابی لیلی انصاری، که آن قدر او را تازیانه زد که امیرالمومنین علیه السلام را سب کند، ولی او مناقب آن حضرت را می گفت، تا این که حجاج دستور داد او را شهید کردند. دست و پای یکی از حواریین امام زین العابدین علیه السلام به نام یحیی بن ام طویل را برید تا شهید شد. همچنین سعید بن جبیر را به شهادت رسانید که 15 روز بعد از قتل او حجاج به درک واصل شد. حجاج به مرض آلکه مبتلا شد و طبیب تکه گوشتی را به نخی بست تا آن ملعون گوشت را بلعید. طبیب آخر نخ را نگه داشت و بعد از لحظه ای نخ را کشید و دید چیزی نمانده است، و معلوم شد که به زودی جان به مالک جهنم خواهد سپرد.(4) قبر او را در شهر واسط مخفی کردند و آب روی آن رها کردند، که در زمان سفاح قبر او را پیدا کردند و آن چه مانده بود سوزانده و بر باد دادند.(5) او بیست سال در عراق حکومت کرد و عمر نحسش 53 سال بود.(6)

-----------------------------------------
منابع:

1-نفائح العلام،ص471.
2-روضات الجنات،ج7،ص259.
3-مراقد المعارف،ج2،ص219.
4-مراقد المعارف،ج2،ص202.
5-تتمة المنتهی،ص108-96.
6-الوقایع و الحوادث،ج ماه رمضان،ص156.